مصرف گرایی و منفعت طلبی فردی

سوالی که این روزها به طرز فجیعی با آن مواجه هستیم و می شویم این است که وضعیت کنونی تا چه زمانی ادامه دارد. باید به خدمت این عزیزان برسانم که این اوضاع دیروز و امروز بوجود نیامده بلکه قدمت آن به سالهای سال قبل می رسد. تفکر مصرف گرایی و منفعت فردی عامل اصلی وضعیت حاضر است. تا زمانی که فقط می خواهیم یک مصرف کننده باشبم باید انتظار داشته باشیم که زندگیمان دستخوش یک اسکناس یک دلاری ناقابل باشد. از طرفی سود جویی و منفعت طلبی فردی به وخامت این ماجرا بیشتر دامن می زند. از هرچیزی انتطار سود داریم چه با جم کردن چند تن سکه از بازار و چه با احتکار پوشک بچه بی گناه و یا صادر کردن رب گوجه البته باید گفت تا حدودی مقصر خودمانیم برای نمونه رب گوجه ان هم مدل کنسرویش عامل اصلی سرطان است و ما اصرار داریم ان را بخریم و بخوریم اما می توان بجای آن از برادر رنگ پریده اش زرد چوبه استفاده کرد که علاوه بر خواص ضد سرطانی نیازی به قوطی هم ندارد شاید شنیده باشید که در حال حاضر مشکل ما رب نیست قوطی رب است. برگردیم به مصرف گرایی که در گذشته های نه چندان دور رب و ماست و پنیر و خیلی چیزهای دیگر مزه خانگی داشت و در خانه خیلی از ما تهیه می شد اما از بخت خوب فروشگاها و مارکت ها امروزه فقط کنسروی و شیشه ای مد شده است. که این هم برمیگردد به همان تجمل گرایی و تظاهر و لاکچری لایف معروف. سخن کوتاه کنم که همانطور که همه میدانیم زمین گرد است و این را من و شما نگفته ایم بلکه گالیله برای اثبات آن چندین قرن پیش تا پای چوبه دار نیز رفت. متاسفانه به دوستان منفعت طلب و محتکر و گران فروش و مغازه تعطیل کن باید گفت آمد و نیامد دارد و روز ماهم می آید جواب طفل کوچک بیگناه و املت های بدون رب گوجه را روزی خواهند داد ولی انروز برای آنها دیگر خیلی دیر شده است. با خرید کمتر و نگهداری اقلام ضروری به اندازه مصرف هفتگی یا چندین روزه می توان در کاهش نگرانی ها این چنینی قدم موثری برداشت و البته فراموش نکنیم که امید مهمترین برگ برنده است حال شاید بپرسید امید کیست و چیست یا دوست عزیزی اشاره کردند که امید برادر من است و دیگری گفت دوست من و شوهر من رفیق من و بهر حال باید بگویم امید چیزی است که انسان تا زنده است آن را با خود دارد. از مصرف گرایی تجمل گرایی و منفعت فردی دوری کتیم. روزهای خوب در راهند.