کاشکی یکی صدامون میزد تا بیدار بشیم و بهمون میگفت کابوس دیدیم ی کابوس یک ساله و میگفت اروم باشید چیزی نیست من هستم.بش میگفتیم نه واقعی بود باور کن سیل اومد زله اومد سانچی غرق شد هواپیما افتاد کرونا اومد و
بازم بگه نه کابوس دیدی نگران نباش من هستم.
تنها چیزی که این روزها کم پیدا میشه ادم بودن و حس نوع دوستیه. تو هرشرایطی تلاش میکنیم پول دربیاریم اخه به چه قیمتی. تو دنیای که دیگران با مرگ دست و پنجه نرم میکنن و عذاب میکشن منه نوعی سیر و دل پر باشم که چی. با چه لذتی با چه حس و حالی. کجا داریم میریم.بقول شاعر چه زود دیر می شود.خیلی وقته اونی که میگه من هستم نگران نباش رو فراموش کردیم خیلی وقته دیگه نمیخوایم صداشو بشنویم. آرزو میکنم فراموشمون نکرده باشه.
پ.ن: توروخدا توصیه های بهداشتی رو جدی بگیریم بخدا سخته میدونم ولی الان بهترین کار موندن تو خونه اس. فرصت خرید عید و سیر و سیاحت هست. آرامش خودمونو حفظ کنیم و سهل انگاری نکنیم. باتوجه به استرس و فشار روحی تو این شرایط و بودن اجباری تو خونه سعی کنیم فضای شاد و پرانرژی داشته باشیم و حال دلمون رو خوب کنیم شده حواسمونم‌پرت کنیم‌سعی کنیم دلگرم‌باشیم و امیدوار باشیم. استرس و فشارهای روحی در بلند مدت اثرات مخربی روی جسم و روح و سلامت میزاره. دعا کنیم زودتر از این شرایط راحت بشیم و از همه مهمتر از دست پیامک های وقت و بیوقت وزارت بهداشت خلاص شیم. به امید روزهای بد قبلی راضیم به همون روزا.
تو ,کنیم ,رو ,کابوس ,استرس ,خونه ,من هستم ,سیر و ,استرس و ,تو خونه ,بشیم و
درباره این سایت